EŞİK

Kendimi garip hissediyordum. Sanki deprem oluyormuş gibi sallanıyordum. Gerçekten korktum ve aile hekimine gittim. Tahliller, tansiyon ölçümleri… Tansiyonum normalden yüksekti ve ilacımın dozunu arttıran doktor derhal içkiyi bırakmamı söylüyordu. Bana yaşamam gerektiği hakkında tavsiyelerde bulunuyordu. Engelli çocuğuma bakmam için sağlıklı olmam gerekliymiş. Peki bana sordu mu hiç, ben yaşamak istiyor muydum? Neden içiyorsunuz Tankut Bey dediğinde yüzüne haykıramadığım duygular vardı. Neden içtiğimi anlatsam sanki çözüm olacaktı. Ben de alttan aldım bilmiyorum hocam içiyorum işte dedim. Bırakmazsam kalp krizi riskimin yüksek olduğunu söyledi. Gerçekten ölümden korksaydım dediklerinden etkilenirdim. Korkacağım tek şey o deneyimi yaşamamış olmamdı ve bir gün yaşayacaktım. Ya bugün ya da yarın. İnsanlar bencil hocam, demek isterdim doktoruma. Bencillikleri beni yedi bitirdi. Engelli çocuğum bile bencil. Bir tek kendisini düşünüyor. Öğrencilerim bencil, bana ihtiyaçları oldukça onlar için önemliyim. Ailem bencil. Tansiyonum yüksek olduğu halde beni pazara götür diyecek kadar bencil. Öğlen sıcağında pazarda bana yüklerini taşıyacak kadar bencil. Ertesi gün onlarla yeterince ilgilenmediğimi söylemelerini yaşlılıklarına veriyorum. Kendime ait bir hayatım yok hocam. Başkalarının hayatını yaşıyorum. Öğrencilerimin, ailemin, çocuğumun bana vermiş olduğu sınırlarda ben varım demek isterdim ama diyemedim. Sağlık ocağından çıktım eve geldim. Oğlumun istediği kanalı açtım ve içmeye başladım. İçtiğim her an bana aitti. Ben oluyordum. Ben neredeyim o zaman? Ölmeyi istemenin eşiğinde.

25.06.2022 Alanya